نعوظ بی اختیار

نعوظ بی اختیار را تحت عناوین نعوظ دائم و یا پریاپیسم نیز می‌شناسند. همان طور که در ابتدای مطلب اشاره شد، نعوظ بی اختیار شامل نعوظ‌های طولانی مدت و در اثر هیچ تحریک جنسی است که معمولا دردناک نیز خواهند بود. این اختلال در صورت عدم درمان می‌تواند در طولانی مدت به اختلالات گسترده جنسی و ضعف عملکرد جنسی منجر گردد.

علت نعوظ بی اختیار

نعوظ بی اختیار می‌تواند در طیف گسترده‌ای از آقایان اتفاق افتد، با این حال طبق تحقیقات انجام شده درصد ابتلا به این اختلال در افرادی که به بیماری کم خونی گلبول‌های داسی شکل مبتلا هستند بیشتر است. همچنین آمار بیانگر این است که احتمال ابتلا به این اختلال در افراد بالای سی سال بیشتر است.

علت ایجاد این اختلال به صورت فیزیولوژیکی به اختلال عملکرد رگ‌های خونی در آلت تناسلی باز می‌گردد. در پی تحریک عادی و در پاسخ به تحریکات جنسی جریان خون به سمت آلت تناسلی افزایش یافته و با افزایش حجم خون رگ‌های خونی منبسط شده و این امر باعث افزایش مایعات بین سلولی در بافت اسفنجی آلت تناسلی و در نتیجه نعوظ و سفت شدن آلت می‌شود که پس از پایان تحریک با بازگشت خون از ناحیه آلت تناسلی شل شده و به شکل اولیه خود باز می‌گردد. اما در نعوظ بی اختیار رگ‌های خونی ناحیه تناسلی بدن فرد بدون دریافت هیچ گونه تحریکی منبسط شده و میزان خون موجود در بافت‌های اسفنجی و عضلات ناحیه تناسلی افزایش می‌یابد و از آنجا که این امر تحت کنترل فرد نیست ممکن است تا چندین ساعت به طول انجامد.

به طور کلی می‌توان چنین نتیجه گیری کرد که نعوظ بی اختیار به وجود اختلال در سیستم خون رسانی، عضلات ناحیه تناسلی و یا اعصاب مرتبط با آن باز می‌گردد و هر چیزی که بتواند بر عملکرد این دستگاه‌ها و اندام‌ها تاثیر گذارد، می‌تواند به نعوظ بی اختیار منجر شود. از بین این عوامل می‌توان موارد زیر را نام برد:

·         مصرف الکل و مواد مخدر: نوشیدنی‌های الکلی، ماری جوانا و سایر مواد مخدر می‌توانند با تحت تاثیر قرار دادن سیستم عصبی به اختلال نعوظ بی اختیار منجر شوند.

·         آسیب دیدگی‌های ناحیه لگنی: آسیب‌های فیزیکی به ناحیه لگنی در مواردی که منجر به عدم خون رسانی صحیح به سیستم لگنی و تناسلی شوند، می‌توانند در ایجاد اختلال نعوظ دخیل باشند.

·         آسیب دیدگی‌های نخاعی: مانند صدمات وارده به نخاع می‌تواند عملکرد سلول‌های عصبی ناحیه تناسلی را درگیر کند و منجر به این اختلال شود.

·         کم خونی گلبول‌های داسی شکل: کم خونی مربوط به گلبول‌های قرمز داسی شکل باعث می‌شود تا خون پس از وارد شدن به مویرگ‌ها و رگ‌های ظریف توان بازگشت نداشته باشد (به علت شکل داسی گلبول‌های قرمز و عدم حرکت صحیح آن‌ها داخل رگ ها) و در نتیجه منجر به افزایش حجم خون و نعوظ بدون تحریک و بی اختیار آلت تناسلی شود.

·     سایر بیماری ها: مانند تالاسمی، برخی سرطان‌ها و... نیزمی توانند بر اختلال نعوظ بی اختیار تاثیرگذار باشند.

علائم اختلال نعوظ بی اختیار و تشخیص آن

نعوظ بی اختیار به دو صورت ایسکمیک و غیرایسکمیک اتفاق می‌افتد. این دو نوع اختلال دارای علائم متفاوتی بوده و تشخیص آن‌ها می‌تواند روند درمان را تسریع بخشد. در ادامه به تفکیک با علائم هر یک آشنا خواهید شد

۱. علائم نعوظ بی اختیار ایسکمیک

در پریاپیسم ایسکمیک که به آن نعوظ بی اختیار کم فشار نیز می‌گویند، بدن فرد با ضعف عملکرد در خروج خون از ناحیه تناسلی روبرو است. این اختلال با نشانه‌های زیر مشخص می‌شود:

·         نعوظ با مدت زمان بیش از چهار ساعت

·         نعوظ بدون پاسخ به هیچ گونه تحریک جنسی محیطی یا روانی

·         نرم بودن راس آلت در زمان نعوظ

·         احساس درد در آلت

نعوظ بی اختیار کم فشار و یا همان پریاپیسم ایسکمیک معمولا در افراد مبتلا به بیماری کم خونی گلبول‌های داسی شکل بیشتر دیده می‌شود.

۲. علائم نعوظ بی اختیار غیرایسکمیک

پریاپیسم غیرایسکمیک که تحت عنوان نعوظ بی اختیار پر فشار نیز شناخته می‌شود تحت تاثیر جریان نامنظم خون به سمت آلت تناسلی اتفاق می‌افتد. این نوع اختلال معمولا با درد زیادی همراه نیست و به صورت نعوظ کامل نیز انجام نمی‌شود.

درمان نعوظ بی اختیار

نعوظ بی اختیار در صورت عدم درمان می‌تواند مشکلات جدی برای شخص ایجاد کند. چرا که خون تجمع یافته در ناحیه تناسلی فاقد اکسیژن بوده و تجمع طولانی مدت آن باعث عدم غذارسانی به بافت‌ها و سلول‌های تناسلی و در نتیجه تخریب سلول‌ها می‌شود. درمان نعوظ بی اختیار شامل یک سری روش‌های درمانی متنوع جهت کمک به خروج خون تجمع یافته در ناحیه تناسلی است. در ادامه با برخی از روش‌های درمان نعوظ بی اختیار آشنا خواهید شد.

۱. درمان فیزیولوژیک

در پریاپیسم غیرایسکمیک می‌توان از درمان‌های فیزیولوژیک استفاده کرد. برای مثال قرار دادن یخ در قسمت کف لگن (ناحیه بین قاعده آلت و مقعد) می‌تواند به از بین رفتن نعوظ ایجاد شده کمک کند.

۲. درمان دارویی

دارو‌های سمپاتومیمتیک مثل فنیل افرین می‌توانند با منبسط کردن رگ‌های ناحیه تناسی به خروج راحت‌تر خون از این قسمت‌ها کمک کنند. البته این روش درمانی در افراد با فشار خون بالا توصیه نمی‌شود چرا که ممکن است باعث ایجاد اختلالاتی نظیر سردرد و سرگیجه در بدن شود؛ بنابراین توصیه می‌شود هنگام مراجعه به پزشک حتما از سوابق بیماری‌هایی نظیر فشار خون بالا پزشک خود را آگاه کنید.

از جمله سایر درمان‌های دارویی می‌توان رقیق کننده‌های خون مانند هپارین و کومادین را نام برد. همچنین بنا به سایر شرایط روانشناختی در فرد بیمار در برخی موارد دارو‌های ضد افسردگی و درمان کننده بیش فعالی نیز ممکن است تجویز شود.

۳. جراحی

در صورت موفق نبودن درمان‌های ذکر شده ممکن است پزشک شما را تحت درمان‌های جراحی قرار دهد. جراحی برای درمان نعوظ بی اختیار شامل تغییر مسیر‌های رگ‌های خونی در ناحیه تناسلی جهت کمک به جریان بهتر خون انجام می‌شود

منبع : مجله اینترنتی ستاره